Nest

Mila Lanfermeijer
Ana Navas
Evelyn Taocheng Wang

Tentoonstellingsarchitectuur: Donna van Milligen Bielke

In deze tentoonstelling onderzoeken drie kunstenaars de betekenis van herhaling, waardering en toe-eigening. In zeven kamers, ontworpen door architect Donna van Milligen Bielke, vertellen zij een gelaagd verhaal over de complexiteit van vriendschap, artistiek verwantschap en autonomie daarbinnen. Reproductie en nabootsing vormen een belangrijke manier om te begrijpen, te waarderen en om hun eigen plek in de kunstgeschiedenis te duiden.

||| – She spins the thread, she measures the thread, she cuts the thread geeft een inkijk in het gedeelde verleden van Mila Lanfermeijer, Ana Navas en Evelyn Taocheng Wang en hun toekomst waarin hun paden zich nog vaker zullen kruisen.

Een draad, onbeduidend, zacht, wordt gebruikt als metafoor voor menselijke sterfelijkheid. Het is afkomstig uit het Oud-Griekse verhaal van de Schikgodin­nen ­ de Moiren, drie zussen, de dochters van de Nacht.

Klotho, de spinster, spint de levensdraad. Ze maakt belangrijke beslissingen, zoals wanneer een persoon geboren wordt, in wezen beslist zij over mensenlevens. Met deze macht is ze niet alleen in staat te bepalen wie er geboren wordt, maar ook of stervelingen leven of overlijden.

Lachesis, de verdeelster, meet het levensdraad. Vaak in het wit gekleed, meet zij de draden die Klotho om haar spil heeft gesponnen, en in sommige geschriften bepaalt zij het lot.

Atropos, de onafwendbare, knipt het draad door. Ze bepaalt de mechaniek van het sterven en eindigt levens van stervelingen met het doorknippen van de levensdraad.